Crna Gora obilježava 40 godina od najrazornijeg zemljotresa koji je ikada pogodio tu državu, koja je tada bila jedna od šest republika bivše SFRJ.
U razornom zemljotresu, snage 6.9 stepeni po Rihteru, 101 osoba je poginula u Crnoj Gori i 35 u susjednoj Albaniji. Oko 100.000 ljudi ostalo je bez doma u obje zemlje.
Zemljotres je uništio Crnogorsko primorje, osjetio se na dužini od 100 km, a epicentar je bio u Jadranskom moru, između Ulcinja i Bara, na udaljenosti od 15 km od obale.
Stradali su gradovi: Ulcinj, Bar, Petrovac, Budva, Tivat, Kotor, Risan i Herceg Novi, a sa zemljom je sravnjeno oko 450 naselja.
Uništen je ogroman dio modernih hotelskih kapaciteta u regionu, oštećena su 53 zdravstvena objekta, 570 objekata socijalne i dječije zaštite, 240 školskih objekata.
Posebno su stradali kulturno-historijski spomenici (manastiri, crkve, muzeji, arhivi), koji su koncentrisani uglavnom u najugroženijem primorskom pojasu.
Velike štete su bile na putnoj mreži – oštećeno je oko 350 km magistralnih i 200 km regionalnih puteva.
Zemljotres je izazvao i pojavu velikih klizišta i odrona.
Do kraja 1979. registrovano je 90 jakih naknadnih zemljotresa, sa magnitudom većom ili jednakom 4 stepena, preko 100 zemljotresa sa magnitudom 3.5 – 4, kao i skoro 10.000 slabijih potresa.
Zanimljivo je da je tadašnja savezna vlada izdala naređenje da svaki radnik u Jugoslaviji izdvaja po 1 posto svoje mjesečne plaće, kao doprinos za obnovu Crne Gore. Takav režim bio je na snazi od 1979. do 1989. godine.
U narednih pet godina, praktično do kraja 1984. godine, Crna Gora se još obnavljala.