Piše: mr Admir Gluhić
Na današnji dan prije jedanaest godina na nikada do kraja istražen, objašnjen i pomalo tragičan način, prerano i iznenada prekinut je život velikog i neumornog čovjeka i jednog od najvećih ekologa Balkana i Evrope. Nakon 15 dana traganja njegovo tijelo, krajem januara te sada već davne 2013. godine pronađeno je u kanjonu rijeke Miljacke.
Akademik Sulejman Redžić je rođen je 1. februara 1954. u Jajcu. U Jajcu je završio osnovnu školu i gimnaziju, a nakon toga je, 1977. godine upisao studij biologije – smjer eksperimentalni – na Prirodno-matematičkom fakultetu (PMF) Univerziteta u Sarajevu.
Na PMF-u je završio i postdiplomske studije iz ekologije i zaštite životne sredine, potom magistrirao 1982. i doktorirao 1990. godine, pod rukovodstvom i mentorstvom prof. dr Radomira Lakušića.
Akademik Sulejman Redžić bio je redovni profesor Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta u Sarajevu (naučna oblast ekologija i zaštita životne sredine).
Izvodio je visokoškolsku nastavu na Prirodno-matematičkom, Farmaceutskom i Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Sarajevu, Visokoj zdravstvenoj školi u Sarajevu, Prirodno-matematičkom i Farmaceutskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, Biotehničkom fakultetu u Bihaću…
Postdiplomsku nastavu izvodio je na više fakulteta: Centar za interdisciplinarne postdiplomske studije Univerziteta u Sarajevu; “State Magnament and Humanitarian Affairs” (Univerzitet u Sarajevu i Univerzitet “La Sapienza”, Rim); Prirodno-matematički, Farmaceutski, Mašinski, Poljoprivredni, Šumarski i Veterinarski fakultet Univerziteta u Sarajevu; Prirodno-matematički fakultet Univerziteta u Tuzli; Mašinski fakultet Univerziteta u Zenici; Fakultet islamskih nauka u Sarajevu…
Opraštajući se od akademika Sulejmana Redžića uvaženi prof. dr Tarik Kupusović je rekao:
”Postoje četiri vrste ljudi, oni koji rade i stvaraju, drugi koji se čude prvima i onome što su su stvorili, treći koji gledaju kako se stvara i nalaze mane stvorenom i četvrti koji stalno sanjaju i očekuju od drugih da stvaraju. Akademik Redžić me je naveo na pomisao da postoji i peta grupa ljudi: oni koji rade i stvaraju, ali i sanjaju i očekuju od drugih da i sami stvaraju”.