Geografski, politički, ideološki naš brod može samo na zapad, tamo je luka [u] kojoj pristajemo.
Politika nije samo mogućnost da lobirate za svoje stavove i interese i da se borite da samo vi na sav glas možete iznijeti svoje mišljenje, već da uviđate i sve one mračne opasnosti koje stoje nadvijene nad vašom a Boga mi i našom zemljom, pred našim i vašim narodom.
Politika je da otvorite oči i kažete ne prijetnji čovječanstvu uopšte, stanete i prepriječite put globalnim neprijateljima čovjeka i ljudskosti, da ustanete protiv strašnih ideologija poput fašizma, totalitarizma, nacionalnog i vjerskog fanatizma.
Secesionizam, kao pojava Evropi nije nepoznat pojam. Nije im nepoznat jer ga ima u mnogim avlijama diljem Evrope, ali nema ga nigdje tako otvorenog, tako direktnog i tako antidržavnog kao u Bosni i Hercegovini. Čitav je niz bilo regija, bilo određenih područja i teritorija širom EU i Evrope, koje otvoreno propagiraju i iskonski se bore za vlastitu političku nezavisnost.
Kompleksnost Bosne i Hercegovine ogleda se u asimetričnim rješenjima unutar državnog aparata, u svim sferama u svakom segmentu, dva entiteta unutar Bosne i Hercegovine počivaju na potpuno različitim postulatima. Dva su entiteta, tri konstitutivna naroda, a država duboko etnički podijeljena. Institucionalno, funkcionalno i suštinski djeluju dvije sile, centripetalna koju forsiraju Bošnjaci i Ostali i centrifugalna koju na različite načine forsiraju Srbi i Hrvati u Bosni i Hercegovini.
Centripetalna sila vuče ka institucionalnoj centralizaciji države, sa jakom državnom vlasti i ovlastima, koncipirana na građanskom principu jednake vrijednosti glasa, bilo čiji glas sa bilo kojeg dijela Bosne i Hercegovine, treba da ima jednaku vrijednost, težinu i uticaj.
Centrifugalna sila vuče Bosnu i Hercegovinu u još veći nered, haos i uragan, davanje težine nečijemu glasu, na štetu drugih ništa je no fašizam sa početka priče.
Mnogi „progresivni“ političari, diplomate, analitičari i razni izaslanici sa zapada, misljenja su da je moguća opcija mirenja centrifugalne i centripetalne sile. Ali oni to mirenje vide na način da se iako vođeni parolom demokratije, vladavine prava i jednakosti pokuša provući etnički model baziran na konstantnom trvljenju i trenju, kontinuiranoj smjeni centrifugalne i centripetalne sile, i suštinski igre toplo hladno.
Iako se secesionizam u Republici Srpskoj pominje još od momenta početka rata, faktički početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu počele su i ideje o formiranju „Srpske republike“ u Bosni i Hercegovini, nešto poput „zajednice srpskih opština“ na Kosovu, kada su tadašnji politički predstavnici jednog konstitutivnog naroda u Bosni i Hercegovini, Srba radili na formiranju „srpskih opština“ na nivou prijeratnih opština sa većinski srpskim stanovništvom, što je defacto bio preduslov za formiranje paradržavne tvorevine „Srpske republike“ Bosne i Hercegovine. Secesionizam i doživljavanje entiteta Republika Srpska kao „druge države Srba na Balkanu“ nastavljen je neposredno nakon agresije na Bosnu i Hercegovinu. Indikativno je da OHR, prvi put zvanične dokumente u kojima spominje secesionizam u BiH, tačnije u RS, spominje u izvještajima iz 2006. godine.
Pokušaji da se Bosna i Hercegovina prikaže nefunkcionalnom, neefikasnom i nesvrsishodnom, ništa su nego puka zamjena teza, koja ima nažalost podršku određenog dijela zvaničnika sa zapada, mahom onih čije su namjere sumnjive a kredibilitet upitan.
Ali da se osvrnemo na tih par teza.
Uzrok za neefikasnost i zastoje na „Evropskom putu“ Bosne i Hercegovine treba tražiti samo u secesionističkim potezima i namjerama kpje dolaze iz Republike Srpske i dijela vlasti u Federaciji BiH, kontinuiranim blokadama i opstrukcijama, a sve dopušteno postojećim Dejtonskim ustavom. Rješenje za ovakve poteze je revizija postojećeg uređenja, zatim centralizacija vlasti i onemogućavanje institucionalnog blokiranja Evropskog puta Bosne i Hercegovine.
Republika Srpska kao druga srpska država na Balkanu, prije nego je bilo ko bez stida tako okarakteriše, treba biti spreman preuzeti hipotezu njenog nastanka kao etnički gotovo čistog teritorija. A to su zločini, etničko čišćenje, progon i ubijanje i na kraju kao krajnji stupanj nečovječnosti – genocid. Sve potvrđeno presudama Međunarodnog suda pravde i drugih relevantnih institucija.
Politicki, iako suštinski, pravno i objektivno nemoguća misija, ali sve i da se odigra, secesija RS bi istu napravila crnom rupom na karti Svijeta, izolovan, nepriznat entitet, na karti i u suštini siromašniji nego sada, bez međunarodnog priznanja, pterspektive finansijske i bilo kajve druge pomoći i podrške.Bosni i Hercegovini je mjesto u Evropi, EU, tamo će ići kao jedinstvena, suverena i što je najbitnije nesporno cjelovita funkcionalno, teritorijalno i u svakom drugom smislu, i građanska nadasve. A oni koji od Bosne i Hercegovine žele napraviti crnu rupu i secesionističkom politikom, ratnohuškačkom retorikom, saradnjom i pozivanjem na saradnju sa sistemimima i državama koje su na tamnoj strani današnje realnosti a sutrašnjoj historiji, neka se zapute put Rusija, Irana, Kina i sličnih destinacija i totalitarnih sistema. Dodici, Milanovići i svi drugi, neka od Bosne ponesu zemlje koliko im se zalijepi na salonske cipelice i neka se zapute svojim saveznicima, a Bosna i Hercegovina ostaje na putu koji joj jedini priliči, zar da zemlja iz srca Evrope i zemlja koja od pamtivjeka baštini demokratske vrijednosti ide u sivu zonu?
Bosanski brod odavno je lukama Evrope, samo naši kormilari ne žele da pristanu u luku. Imaju puno toga da prenesu preko carine a ne posjeduju papire da je sve što nose njihovo, pa su našli neke loše Evropske carinike kako bi kupili malo vremena.
Ali vrijeme im ističe.
Kako našim lošim kormilarima, tako lošim carinicima iz Evrope.