Tunel spasa – “Tunel kojeg nema”
Tunel spasa naziv je za sarajevski ratni tunel koji je napravljen tokom opsade Sarajeva u vremenu agresije na Bosnu i Hercegovinu.
Tunel je napravljen ispod aerodromske piste i povezivao je dvije teritorije koje su bile pod kontrolom Armije Republike Bosne i Hercegovine (Dobrinja i Butmir), pa se tako i tunel zvao „Tunel D-B“.
Ukupna dužina tunela je 785,5 metara, širina oko jednog a visina oko 1,5 metara, a na nekim dijelovima visina je i do 1,8 m. Tunel se u zvaničnim razgovorima ARBIH i UN vodio pod imenom „Tunel kojeg nema“.
Bio je u to vrijeme najstrožija tajna Sarajeva jer su kroz tunel u Sarajevo stizale određene količine prijeko potrebne hrane, medicinskih potrepština i drugih stvari za omogućavanje kakvog takvog funkcionisanja glavnog grada Bosne i Hercegovine.
Sarajevo je tada bilo grad koji se nalazio pod blokadom i potpunim okruženjem agresorskih snaga.
Iako je ideja izgradnje nastala ranije a neke pripremne radnje su čak obavljene dosta prije, kao zvanični datum početka izgradnje tunela uzima se 29. januar 1993.
Izgradnja se odvijala u teškim okolnostima, kako zbog stroge tajnosti tako i zbog nedostatka materijalnih sredstava. Sa butmirske strane tunela kao podzida koristilo se drvo dok je s druge strane, usljed nedostatka tog materijala korišten čelik.
Najveći problem kod zemljanih radova predstavljale su površinske i podzemne vode usljed čega su instalirane pumpe koje su izbacivale voda na „ničiju zemlju“.
Problem je predstavljalo i odlaganje iskopanog materijala s obzirom da je projekat vođen u tajnosti. Ukupno je na obje strane tunela bilo angažovano oko 300 ljudi.
U toku rata ulaz u Sarajevski ratni tunel DB bio je najstrožije čuvana tajna
I danas 26 godina pravi izvorni ulaz u Sarajevski ratni tunel DB 1993-1996 s Butmirska strane i dalje ostaje najstrožije čuvana tajna.