Muamer Džananović, naučni saradnik Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu objavio je da na popisu ubijene djece u publikaciji “Djeca žrtve rata 1991-1995” koju je objavio Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženja nestalih lica Republike Srpske, pored imena ubijene djece koju su ubili pripadnici VRS tokom opsade Sarajeva ima još “grešaka”.
“Površnim pregledom ove publikacije jasno je da se na popisu nalazi značajan broj ubijene i ranjene djece usljed dejstava VRS i na drugim prostorima Bosne i Hercegovine. Također, mislim da broj ubijene i ranjene djece usljed dejstava VRS u Sarajevu pod opsadom koji se pominje u medijima nije konačan”, objavio je Džananović.
S obzirom na to da se detaljnije bavio zločinima nad djecom u opsadi ovog grada, naveo je konkretan primjer ubistva djeteta u Goraždu.
“Dakle, na popisu publikacije Republičkog centra se za prostor Goražda pod rb. 6 nalazi Stojanović Mirko, sin Miodraga i Nevenke. Unesen je tačan podatak da je poginuo usljed dejstva granate i da je usljed tog dejstva ubijena i njegova majka. Netačno je godina ubistva gdje se navodi 1992. godina.
Naime, na Goražde je, neposredno nakon što je 6. maja 1993. godine proglašeno ‘sigurnom zonom’ UN-a, izvedena do tada najveća ofanziva VRS kodnih naziva ‘Mač 1’ i ‘Mač 2’. Njih je naredio general Milovanović 1. maja 1993. godine u “Borbenom naređenju za oslobađanje Žepe i Goražda i presijecanja komunikacije Kladanj – Živinice”. Naređeno je, između ostalog, da “VRS ima zadatak da ofanzivnim dejstvima u potpunosti očisti srednje i gornje Podrinje”. Dio naređenja koji se odnosio na Goražde izveden je u dvije etape. Prva (‘Mač 1’) izvedena je od 28. maja do 6. juna 1993. godine. Tokom tih operacija u Goraždu je ubijeno i ranjeno stotine civila, među kojima je ubijeno 10, a ranjeno 30 djece. Među ubijenom djecom bio je i Mirko Stojanović (1988) koji je ubijen 5. juna 1993. godine, u blizini tadašnje zgrade Crvenog krsta u Goraždu. Od iste granate pored njegove majke, ranjeno je i ubijeno još civila.
Puni protokoli Prijemne ambulante Ratne bolnice u Goraždu junskih dana 1993. godine svjedoče o monstruoznosti i masovnosti zločina nad civilima u opsadi. Također svjedoče da je u Ratnu bolnicu pod rb. 3295 zaveden i Mirko kome se pokušalo pomoći, međutim ubrzo je konstatovana smrt. Isti dan i odmah nakon Mirka u Prijemnu ambulantu Ratne bolnice zaveden je i Admir Bezdrob (1989), nažalost i njemu je konstatovana smrt. Ubijen je također usljed granatiranja. Obojica su ubijena usljed želje velikosrpskih zločinaca da se “očisti Podrinje” tokom izvođenja operacije ‘Mač 1’ VRS.
U Goraždu u opsadi, po mojim objavljenim istraživanjima, ubijeno i ranjeno je najmanje 548 djece. Do danas niko nije odgovarao niti za jedan zločin počinjen nad civilima u opsadi.
Pokušaji historijskog revizionizma bez trunke srama, razne prijetnje onima koji se trude da se istina o agresiji, genocidu i masovnim zločinima sačuva od zaborava, samo su neke od aktivnosti koje doživljavamo i kojima svjedočimo ovih dana.
Umoriti se ili uplašiti nećemo i ne smijemo. Zbog Mirka, zbog Admira, zbog istine!”