“Нек’ се српски барјак вије од Призрена до Румије”.
Kome je normalno da to pjeva jedno dijete ili “Zbogom prvi nerođeni sine, zbogom ružo zbogom ruzmarine. Zbogom leto jeseni i zimo, odlazimo da se ne vratimo”, “čiča dražo gdje je moje dete, čuvaju ga srpske bajonete”…
Kad ovo čovjek sasluša, onda mu hrvatska verzija Baje malog Knindže, Tompson i Škoro, dođu kao dobrotvori i mirotvorci.
Kud plovi ovaj brod? Pitanje koje je potpuno na mjestu kad se pogleda stanje u Srbiji, gdje teku ozbiljne pripreme za ponovni pokušaj uspostavljanja velike Srbije, kako sad modifikovano zovu srpski svet, što će neminovno izazvati nove ratove i stradanja hiljada nevinih ljudi.
Iskorištena je prilika povodom Božića i “Srpske nove godine” da se komšijama Bošnjacima, Albancima, Crnogorcima, Hrvatima…pošalju poruke koje lede krv u žilama, umjesto poruka mira i suživota.
Djeca pjevaju pjesme koje bi trebale biti zakonom zabranjene, a njihovi vršnjaci u delirijumu svijetle telefonima i spremaju planove za pokolje, na što ih te pjesme pozivaju. Kad ne mogu do gore pobrojanih komšija, onda im dobro dođu i školski drugovi. Srbija se još nije oporavila od dva napada kad je stradalo dvadesetak djece, a odgaja sebi monstrume za još veće poduhvate.
Dokle?
bit ce to onako kako treba