Dan Palestinske zemlje obilježava se 30. marta

Dan Palestinske zemlje  je dan koji Palestinci slave 30. marta svake godine, a njegovi događaji sežu do marta 1976. godine nakon što su cionističke vlasti zaplijenile hiljade dunuma privatnog ili zajedničkog zemljišta unutar granica područja sa palestinskim većinskim stanovništvom, nakon čega su se generalni štrajk i marševi proširili od Galileje do Negeva. Izbili su sukobi koji su rezultirali smrću šest, ranjavanjem 49 i zatvaranjem oko 300 Palestinaca. Dan zemlje se smatra ključnim događajem u borbi oko zemlje i u odnosu arapskih građana sa cionističkim političkim tijelom, jer je ovo prvi put da se Arapi organiziraju u Palestini od 1948.godine, na proteste kao odgovor na cionističku politiku u kolektivnom palestinskom nacionalnom kapacitetu.

POZADINA

Prije uspostave države Izrael, Arapi Palestine su uglavnom bili poljoprivrednici, 85% njih je zarađivalo za život sa zemlje. Nakon raseljavanja Palestinaca kao rezultat rata 1948. godine, zemlja je nastavila igrati važnu ulogu u životima otprilike 156.000 palestinskih Arapa koji su ostali unutar onoga što je postalo država Izrael a zemlja je ostala važan izvor prihoda palestinskim Arapima.

IZRAELSKI ZAKON I KONFISKACIJA

Zakon o otpadnim zemljama: Prema izraelskom zakonu svaku zemlju koju njeni vlasnici ne obrađuju više od godinu dana, Izrael ima pravo da konfiskuje i podijeli drugim vlasnicima koji se obavezuju da će se o njoj brinuti. Izrael je takođe spriječio Arape koji su na osnovu vojne vladavine, ušli u njihova poljoprivredna zemljišta na period duži od godinu dana i konfiskovali ih. Prema zakonu o imovini u odsustvu (1950), koji je preostalim Arapima u Palestini dao sadašnji status i dao im izraelsko državljanstvo, onemogućio im je ulazak na njihove posjede, zbog čega su se posjedi pretvorili u pustoš.

Izraelska vlada je 1950. Usvojila Zakon o povratku kako bi olakšala imigraciju Jevreja u Izrael i apsorpciju jevrejskih izbjeglica. Zauzvrat, donijela je izraelski zakon o imovini u odsustvu, koji je definitivno konfiskovao zemlju koja pripada palestinskim izbjeglicama raseljenim ili protjeranim iz područja koje je postalo Izrael 1948. godine. Korišten je i za konfiskaciju zemlje arapskih državljana u Izraelu „prisutno unutar države“, nakon što su ih u zakonu klasifikovali kao „odsutna imovina“, a broj „prisutnih odsutnih“ ili interno raseljenih Palestinaca bio je oko 20% ukupne palestinske arapske populacije u Izraelu. Salman Abu Sitta procjenjuje da je između 1948. i 2003.godine više od 1.000 kvadratnih kilometara zemlje oduzeto arapskim državljanima Izraela.

Bitka za zemlju nije završena 30.marta 1976.godine, naprotiv, nastavlja se do danas. Možemo reći da su svi palestinski dani isti kao „Dan zemlje“. Rasistička okupaciona vlada svakog dana konfiskuje palestinsku zemlju, gradi naselja, ruši kuće i raseljava stanovnike.

VJEČNI DAN PLANETE ZEMLJE

Tridesetog marta svake godine Palestinci, kod kuće i u dijaspori, obilježavaju vječni Dan planete Zemlje, čiji događaji datiraju iz 1976. godine, gdje je došlo do prvog direktnog sukoba između palestinskih građana sa jedne strane i izraelskog establišmenta od 1948.godine. Tom prilikom poginulo je šest, 49 ranjeno i zatvoreno oko 300 Palestinaca.

Početak događaja seže u najavu izraelske vlade na čelu sa Yitzhakom Rabinom 1975.godine o planu judaizacije regije Galileje. S ciljem izgradnje jevrejskih stambenih zajednica na zemljištu u vlasništvu palestinskih arapskih državljana koji predstavljaju većinu na ovom području pod nazivom (Galileee Development Project).

U tom kontekstu, 29. februara 1976.godine izraelska vlada je odobrila konfiskaciju 21.000 dunuma zemlje palestinskim farmerima iz gradova Sakhnin, Arraba, Deir Hanna i Arab al-Sawaed, da ih dodijeli za izgradnju više naselja. Konstatujući da su izraelske vlasti tokom godina između 1948. i 1972.godine konfiskovale više od milion dunuma zemlje arapskih naselja u Galileji i Trouglu, pored miliona drugih dunuma koje je zaplijenjeno 1948.godine.

Nakon odluke o konfiskaciji, Komitet za kopnenu odbranu, koji je proizišao iz lokalnih komiteta, sastao se u okviru opšte skupštine održane u Nazaretu 18.oktobra 1975.godine. Razgovarali su o najnovijim dešavanjima i načinima rješavanja procesa konfiskacije. Dogovorili su se da 30.marta 1976.godine proglase opći i sveobuhvatni štrajk na jedan dan.

Izraelske vlasti su 29.marta 1976.godine požurile da proglase policijski čas u selima Sakhnin, Arraba, Deir Hanna, Tur’an, Tamra i Kabul – od pet sati predveče. Izraelska vlada proglasila je sve demonstracije nelegalnim i prijetila da će pucati na „huškače“ sa ciljem sprječavanja realizacije štrajka.

Uprkos izraelskim prijetnjama, štrajk se proširio na sve palestinske zajednice, od Galileje na sjeveru do Negeva na jugu. Bilo je masovnih skupova na kojima se osuđuje i odbija odluka o oduzimanju zemljišta. Izraelski odgovor je bio krvavi vojni napad koji je vodio general Raphael Eitan. Dok su njegove snage, potpomognute tenkovima i oklopnim vozilima, upadale u palestinska arapska sela i gradove i počele da pucaju neselektivno. Palo je šest mučenika  – šehida (četvorica su ubijena vojnim mecima a dvojica policijskim mecima). Ranjeno je 49 a zatvoreno oko 300 Palestinaca.

Palestinski problem ima utjecaj na šire regionalne odnose. Nažalost, nepoštivanje rezolucija  OUN i kršenje ljudskih prava i sloboda Palestinaca se učestalo dešava. Neophodno je raditi za mir i protiv aparthejda.

/Udruženje bosansko-palestinskog prijateljstva i Udruženje Palestinska zajednica/