Na društvenoj mreži X podijelio sam predivnu priču o djevojčici Nudžejmi Mehanović, koja je učenica generacije u osnovnoj školi vrlo diskutabilnog imena za sredinu u kojoj je, a to je škola “Sveti Sava”!
Popratio sam objavu samo sa dvije riječi “prst sudbine” i informacijom o uspjehu djeteta, da bi se na mene osula salva uvreda i komentara, šovinista, fašista, govnar, debil…nema s čim me nisu počastili pravoslavni talibani iz manjeg Bosanskohercegovačkog (č)etniteta.
Uopšte me niko ne pita šta sam mislio pod prstom sudbine, a do sad, za pola dana je bilo 405 komentara i preko 154 000 pregleda!
Obzirom na to da me prati veliki broj čestitih Srba iz Srbije, neki od njih su mi slali i privatne poruke te uljudno pitali šta sam je “prst sudbine” u priči, da ne objašnjavam svima pojedinačno evo objašnjenja.
Zašto sam napisao u statusu “prst sudbine”
Nudžejma je dijete povratnika u selu Tarevci kod Modriče. Prema mojim saznanjima njezin izbor za učenicu generacije su pratile velike borbe, nastavnika s osjećajem za pravdu i viših nivoa vlasti koji nisu mogli to dopustiti. Nudžejmina pobjeda je signal da se može i jedinka boriti protiv diskriminacije. Prst sudbine je to da je ta djevojčica završila osnovnu školu s takvim uspjehom u dijelu njene države koji joj ne priznaje maternji – bosanski jezik! Prst sudbine je i to da Srbi smatraju Svetog Savu svojim prosvetiteljem, što je skroz legitimno, on je njihov vjerski autoritet, ali nije u redu da se on nameće djeci drugih vjera kao takav. Kako bi bilo njima da srpska djeca u sredinama gdje su većina Bošnjaci, idu u škole s imenima islamskih autoriteta iz historije islama, i da nemaju pravo svoj jezik zvati – srpski jezik?
Da li bi i oni rekli da je prst sudbine da baš to neko dijete svojim marljivim radom bude usprkos diskriminiranom položaju – đak generacije?
O samom Svetom Savi neću puno pisati, za ovu priču je važno da je on imao izarzite antiislamske stavove i da je danas živ sa svojim naukom bi bio vodeći islamofob. I zato je prst sudbine odredio da Nudžejma bude najbolja u školi koja neopravdano nosi njegovo ime.
Bosna i Hercegovina treba toleranciju kao žedan vodu i treba voditi računa o svakom čovjeku.
Ja bih jednako digao glas, da neko u mom Cazinu nazove školu po nekom iz historije islama, iako su tu djeca od vajkad 99% muslimani!
I tačka!
Bosanskohecegovački i švedski pisac, Muhamed Mahmutović